Nierządnica symbolizująca odstępcze chrześcijaństwo „miała w ręce swej złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości jej nierządu” (Ap 17. 4). Symbolika złotego kielicha jest dobrze znana – to przecież główny atrybut misterium mszy. Co on zawiera?

Posty, jałmużny i modlitwy to pokuty najczęściej wyznaczane przez katolickich księży. Dziś jest to zwykle jeden różaniec za dusze cierpiące w czyśćcu, pięć „Ojcze nasz” ku czci serca Jezusowego czy siedem zdrowasiek na cześć Matki Boskiej Bolesnej. Biedna dusza obciążona grzechami, po upokarzającej spowiedzi u stóp człowieka, musi własnymi uczynkami odkupić grzechy, by dostąpić zbawienia. Jakże inną od katolickiej perspektywę roztacza przed nami nauka biblijna!

Watykan zawarł sojusz, poświęcając pokój świata. Z kim? Z Hitlerem – brunatnym krzykaczem, który planował zawojować świat, z szaleńcem chcącym odrodzenia starogermańskich kultów Wodana.

Nauka o czyśćcu – wprowadzona przez papieża Grzegorza I w 593 roku – wymierzona była wyraźnie w stronę kieszeni wiernych. W XII wieku Kościół zaczął sprzedawać odpusty za grzechy i tak jest do dziś.

Zdaniem Bernie McDaida, współzałożyciela stowarzyszenia Survivor's Voice (Głos ocalałych) oraz organizatora pierwszej międzynarodowej manifestacji antypedofilskiej w Rzymie, Kościół katolicki jest instytucją tak potężną, że gdyby chciał, mógłby sprawdzić każdą parafię, skontrolować wszystkie diecezje i powinien zrobić to już dawno.

Obok nauki o czyśćcu, niezawodny oręż w walce o panowanie nad ludzkimi sumieniami stanowi dla Kościoła katolickiego nauka o piekle i wiecznych mękach. Posiany strach rodzi oczekiwane posłuszeństwo.

Ze wszystkich osobliwości i tajemnic wiary katolickiej, największą chyba tajemnicą jest papiestwo. To tej instytucji Kościół zawdzięcza to, czym był, jest i będzie. Wywodząc się ze skromnego pierwotnie urzędu biskupa Rzymu, papiestwo urosło do niebywałej i jedynej w swym rodzaju potęgi w dziejach ludzkości.

Mniszki cambraiskie w napadach żądzy i erotycznego szału właziły na drzewa, zwieszały się z gałęzi, miauczały, wykonywały ruchy kopulacyjne i onanizowały się. Książę piekieł niejedno miał imię: właził pod suknie w postaci kota liżącego wargi sromowe (klasztor w Hensburgu), zamieniał się w gwałcącego psa (Kolonia), zaś w Aix sam Asmodeusz zmuszał siostrę do obnażania się, czynienia ruchów lubieżnych.

Polskie media jeszcze za życia przypisały JPII  przydomek „Wielki”, a nawet nadawały  boski tytuł: "Ojciec Święty". Ukazuje się go jako postać niezwykłą, szczególną i mającą nadzwyczajne wręcz  zasługi dla państwa, narodu i Kościoła. Cóż, państwo  i naród są przez Kościół permanentnie zubażane.  Poniżej dowiedziemy, że obecny papież pogłębił  jedynie kryzys, w którym Kościół tkwi już od dawna.

Głódź buduje se Watykan.