Letni romans z Panem Bogiem

Wakacje w górach lub nad morzem można sobie wymodlić.

Organizatorami są parafie, domy zakonne, Akcje Katolickie i Caritasy poszczególnych diecezji. Imprezy są atrakcyjne i tanie. 10-dniowe kolonie w normalnym biurze turystycznym kosztują od 1000 do 1400 zł. U czarnych połowę taniej. Przyczyny są dwie. Prawie wszystkie imprezy odbywają się w budynkach należących do Pana Boga, poza tym w znaczącym stopniu dofinansowują je samorządy.

Bóg dzieciom

Na przykład Biuro Prasowe Ratusza w Łomży zaprasza dzieci na pełne niespodzianek „Wakacje z Panem Bogiem” organizowane przez Centrum Katolickie przy miejscowej parafii  św. Krzyża. Zagwarantowano żarcie i opiekę dla 100 maluchów dziennie. Urząd Miasta Krakowa przekazuje szmal Caritas Diecezji Krakowskiej. Z wypoczynku skorzysta 3 tysiące dzieci. Obie oferty są ogólnodostępne. Rzadko zdarza się, że Kościół kat. domaga się od chętnych zaświadczenia od proboszcza.
 Na wakacje z Bogiem można wy-słać dzieci, zniedołężniałych rodziców bądź wybrać się całą rodziną.
 Ze szczegółowej analizy ofert wyjazdowych wynika, że ich cena zależy od stopnia indoktrynacji, której będą poddani uczestnicy. Stosunkowo drogie są wyjazdy, w którym Pana Boga serwuje się jedynie raz w tygodniu, podczas niedzielnej mszy. Choćby oferta parafii Michała Anioła w Turowie, która proponuje uczniom 13-dniowy pobyt w Bukowinie Tatrzańskiej, połączony ze zwiedzaniem Słowacji, Wadowic i Krakowa (800 zł). Albo propozycje Instytutu Akcji Katolickiej z Lublina – 15 dni na Helu, w Kołobrzegu, Giżycku, Piszu albo Zakopanem wyceniono na 995 zł. Np. w Kołobrzegu czekają na dzieciaki kąpiele morskie, plażowanie, Muzeum Figur Woskowych, Promenada Gwiazd, wystawa motyli. Uczestnictwo w niedzielnej mszy wpisano na koniec listy, zaraz za rejsem statkiem wycieczkowym i tuż przed ogniskiem z pieczeniem kiełbasek. Wśród korzyści, które osiągną uczestnicy, dopiero na ostatnim miejscu wymieniono formację duchową i intelektualną wg zasad etyki chrześcijańskiej i dobrego wychowania.

Bliżej Boga taniej

Najtańsze są wyjazdy, na których podstawową rozrywką jest modlitwa. Poznańska Caritas zaprasza na turnus wczasowy do ośrodka w Chludowie czy Zaniemyślu oraz na wczaso-rekolekcje w tych samych miejscach. Warunki spartańskie, np. w Chludowie jest 9 drewnianych domków mieszczących 50 osób. Za wczasy trzeba wyłożyć aż 700 zł, za wczaso-rekolekcje jedynie 350 zł. A nawet mniej, bo organizator na widocznym miejscu umieścił informację, że wyjazdy mogą zostać dofinansowane przez samorządowe Ośrodki Pomocy Społecznej.
W Centrum Duchowości Świętorodzinnej w Ciechocinku nie ma miejsca dla agnostyków, nawet gdyby chcieli zapłacić potrójną stawkę. Rodziny czeka wspólna jutrznia, niekończące się posiłki, podczas których rozmawia się o Bogu, wieczorna adoracja Najświętszego Sakramentu oraz modlitwa przy figurce Matki Boskiej. Również w Ciechocinku kościelni godzą zwaśnionych małżonków na kursie „Mężczyzna jest głową rodziny”.
Poznańska Caritas wabi ofertami dla dzieci i młodzieży. Można wybierać między „Wakacjami z Janem Pawłem II” (7 dni za 380 zł), „Wakacjami ze św. Rochem pod hasłem powołania do świętości” (420 zł) oraz zachwalającymi uroki misjonarskiej pracy „Wakacjami z misjami pod hasłem dookoła świata z Maryją” (420 zł) i „Wybrać Jezusa” (420 zł).

Polska Prowincja Zakonu Pijarów zaprasza na 340-kilometrowy rajd rowerowy po Rzeszowszczyźnie organizowany dla uczniów szkół średnich, studentów i osób pracujących. Za 200 zł, bo intencja wyraźnie wyartykułowana w nazwie – „Będziemy uczniami Chrystusa”. Trasa nieznana, wiadomo jednak, że każdy dzień zaczyna się eucharystią, kończy dialogiem na tematy wiary. Salwatorianie też szukają powołań i za wypełniony modlitwą spływ Drawą, na który zapraszają uczniów szkół średnich i studentów, liczą sobie skromne 300 zł. Jeśli ktoś wcześniej zasłużył się dla zgromadzenia, np. pracując jako animator zakonny, może spędzić 10 dni na Węgrzech za dwie stówki.

Bóg ładnie opakowany

Nawet przy konstruowaniu biedawakacji kształtujących przyszłe zakonnice, księży i działaczy Akcji Katolickiej, czarni postarali się o maksymalne uatrakcyjnienie programu.
 Weźmy Caritas Archidiecezji Krakowskiej, która zaprasza na „Wakacje z aniołami”. Anioły mają być z nami bez chwili przerwy. Albo Jezuitów, którzy wabią wyprawą „Twoje słowo jest lampą dla moich stóp”. Choć wyjazd sam w sobie ciekawy, bo do Grecji, na miejscu niespodzianka goni niespodziankę. Najpierw każdy uczestnik otrzymuje imiennie zaadresowany list od Pana Boga. Stanowi on namacalny dowód, że Bóg w piśmie świętym mówi do każdego osobiście i że ma coś do powiedzenia w każdej sytuacji życiowej. Na pożegnanie znów dar, tym razem w postaci okularów firmy Spojrzenie Boże. Mają być wyrazem miłości Pana Boga do kolonistów oraz przypomnieniem, jak należy patrzeć na świat.
Nie zawsze przekonywanie do Boga wypada tak nachalnie. Np. ostatnio w Poznaniu miejscowa Caritas wspólnie z Wydziałem Zdrowia Miasta Poznania elegancko podjęła 10 tysięcy dzieci. Bar Caritas podawał smakołyki zrobione według receptur z książki „Przepisy świętych”, siostry klawerianki przekonywały do egzotycznych misji, a na koniec każde dziecko otrzymało karteczkę upoważniającą do odebrania pożegnalnego prezentu. Karteczka okazała się biletem wstępu do Muzeum Archidiecezji Poznańskiej.

Bóg zapłać

Nikt nie policzył, ile dzieci spędzi wakacje w roku 2008 z Kościołem kat. Pewnie dużo, bo po co wydawać 1400 zł za coś, co można dostać za 800 zł. A jak ktoś nie ma szmalu na zafundowanie szczeniakowi pobytu nad morzem czy w górach, wyśle go na darmowe czy prawie darmowe półkolonie w rodzinnym mieście, bo zakonnice dopilnują, żeby nie wpadł pod samochód i dadzą talerz zupy. Fakt, że przy okazji nauczą paciorka, nikomu nie spędza snu z powiek.
Jest to jednak coś w rodzaju ekonomicznego przymusu pobożności. Lub – inaczej to ujmując – Kościół płaci amatorom wczasów za to, że się modlą i uprawiają inne pobożne czynności.
Nikt się nie pokusił, nawet w skali jednej archidiecezji, o rzetelne podsumowanie, kto w rzeczywistości płaci za to, że polskie dzieci zbliżają się do Boga. Wiadomo, że większość pieniędzy pochodzi od samorządów i trochę od sponsorów, którzy rekompensują sobie wydatek podnosząc ceny wyrobów, zatem zrzuca się Jerzy Urban, niżej podpisana oraz Ty, drogi Czytelniku.