3 X 2015, Polska, Watykan.Coming aut inkwizytora Ksiądz Krzysztof Charamsa, pracujący w Kongregacji
doktryny wiary (dawniej Inkwizycja) wyznał publicznie, że jest gejem. Obwinił też Kściół kat. o homofobię. Więcej...
Sierpień 2015. Polska Coraz mniej księżyDobra nowina: Systematycznie zmniejsza się w Polsce liczba nowych księży,
każdego roku średnio o 9 procent.
Jezus powiedział do Piotra: Ty jesteś Opoką, a na tej Opoce zbuduję Kościół mój i bramy piekielne nie zwyciężą go. I tobie dam klucze Królestwa Niebieskiego; a cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebiesiech; a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebiesiech (Mt 16. 18–19).
Czyż ze słów tych wynika, że Pan Jezus uczynił Piotra Opoką i Głową Kościoła rzymskokatolickiego?
Zanim przejdziemy do omówienia poruszonych kwestii, przypomnijmy najpierw pewne fakty, których nie można pominąć przy lekturze Biblii.
Po pierwsze – czytając np. Ewangelie, zawsze należy pamiętać, że nie dysponujemy ich oryginalnymi tekstami, tylko kopiami. Po drugie – należy pamiętać, że historia kształtowania się kanonu Nowego Testamentu trwała co najmniej do połowy czwartego stulecia. Po trzecie – żaden przekład nie posiada tej samej rangi co oryginał. Nawet najwierniejsze przekłady zawierają pewne nieścisłości i przekłamania, które wynikają z samego tłumaczenia. Jest tak chociażby dlatego, że każda zmiana języka jest zmianą pojęć i sensu tekstu oryginalnego. Po czwarte – nawet w najlepszych przekładach Biblii niektóre teksty zostały oddane tendencyjnie i są raczej komentarzem tekstu pierwotnego, niż jego wiernym tłumaczeniem. Przykładem tego może być przytoczony powyżej tekst z Ewangelii św. Mateusza w tłumaczeniu ks. E. Dąbrowskiego lub niektóre teksty z Biblii Tysiąclecia, którą w ,,Midraszu” (luty 2006 r.) nazwano Biblią tysiąca błędów. I wreszcie należy pamiętać o podstawowej zasadzie hermeneutyki biblijnej:
nie należy budować jakiejkolwiek obowiązującej doktryny biblijnej w oparciu o jeden tekst. Tym bardziej gdy inne teksty uczą czegoś zupełnie innego.
Czego więc uczy Biblia na temat opoki i kluczy Piotrowych? Przede wszystkim w rozumieniu Izraelitów pojęcie ,,opoka-skała” związane było z miejscem schronienia lub z trwałym podłożem do wznoszenia budowli. W sposób obrazowy Biblia nazywa więc Opoką samego Boga. Potwierdzają to liczne teksty. Oto niektóre z nich:
Pan [Jahwe] skałą i twierdzą moją, i wybawieniem moim, Bóg mój opoką moją, na której polegam. Tarczą moją i rogiem zbawienia mego, warownią moją (...). Któż bowiem jest Bogiem oprócz Pana? Kto jest skałą prócz Boga naszego? (...) Pan żyje! Niech będzie błogosławiona skała moja! Niech będzie wywyższony Bóg, mój Zbawiciel! (Ps 18. 3, 32, 47; por. Ps 71. 3; Pwt 32. 3; 2 Sm 23. 3).
W Ewangelii Mateusza Jezus użył pojęcia ,,skała” na określenie niewzruszonego fundamentu: Każdy, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego, który zbudował dom swój na opoce (Mt 7. 24). Natomiast apostołowie Piotr i Paweł utożsamili skałę z Chrystusem. Jak napisano: Oto kładę na Syjonie kamień obrazy i skałę zgorszenia, a kto w niego uwierzy, nie będzie zawstydzony (Rz 9. 33, por. Iz 8. 13–14; 28. 16) oraz: Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga wybranego jako kosztowny (...). Dlatego to powiedziane jest w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny, a kto weń wierzy, nie zawiedzie się (1 P 2. 4, 6). Również na innym miejscu czytamy, że skałą jest Chrystus (1 Kor 10. 4), a fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus (1 Kor 3. 11).
Katolicka interpretacja tekstu Ewangelii Mateusza (16. 18–19) stoi więc w rażącej sprzeczności z przesłaniem całej Biblii oraz ze zdrowym rozsądkiem. Bo czyż chwiejny i zmienny z natury człowiek może być gwarantem trwałości, niezmienności, bezpieczeństwa i zbawienia? Gdyby nawet założyć, że tekst Ewangelii Mateusza (16. 18) jest autentyczny, to i tak Chrystus nie powiedział do Piotra: „Ty jesteś opoką” – jak to podają katolickie przekłady Biblii – lecz: „Ty jesteś Piotr (gr. petros – kamień), a na tej opoce (gr. petra – opoka, skała) zbuduję kościół mój”. W takim przypadku Chrystus jedynie porównał Piotra do skały, ale nie nazwał go opoką, tylko kamieniem. Katolicka interpretacja miała by więc sens jedynie wtedy, gdyby w tekście dwukrotnie użyto słowa Petros albo Petra. Jest jednak inaczej, i trudność tę zauważa się nawet w przypisach do tego tekstu w przekładzie ks. Jakuba Wujka, gdzie czytamy:
Polski przekład »żeś ty jest opoką«, będzie zawsze trochę niedokładny, gdyż nie potrafi oddać tej gry słów, jaka się zawiera między Petrus i petra. Znamienne jest jednak, że słów skierowanych do Piotra nie przytacza żaden z pozostałych ewangelistów. Żaden z nich nie tylko nie przedstawia Piotra jako opoki, ale nie wspomina też o budowaniu kościoła (Mt 16. 18). Czyż to nie dziwne, że nie wspomina o tym nawet Marek, który – jak podaje Papiasz – przekazuje dokładnie to, co głosił Piotr? Wiele więc wskazuje na to, że
słów w takim ujęciu Jezus nigdy nie wypowiedział.
Tym bardziej że Chrystus nie przyszedł tworzyć jakieś nowej organizacji odrębnej od judaizmu (nawet słowo ekklesia nie odnosi się do organizacji, a jedynie do zgromadzenia, zboru, wspólnoty), ale by głosić Królestwo Boże i doprowadzić do ożywienia i odnowy wszystkich, którzy wraz z Izraelem Bożym będą tworzyć jedną duchową społeczność zbudowaną na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus (Ef 2. 19–20, por. J 10. 16; Ga 6. 16; Ef 2. 12).
Powyższy tekst potwierdza również, że wszyscy apostołowie umieszczeni są na jednym poziomie; wszyscy, z apostołem Piotrem włącznie, są ,,kamieniami” w duchowym fundamencie – podobnie jak prorocy. Apostoł Piotr nie góruje więc nad pozostałymi. Przeciwnie, jest podporządkowany decyzji kolegium apostolskiego, które wysyła go do Samarii (Dz 8. 14); wzywa do wytłumaczenia się z pobytu w domu Korneliusza (Dz 11. 1–3), a podczas tzw. soboru w Jerozolimie zgromadzeniu przewodzi raczej Jakub, który też wymieniony jest jako pierwszy z filarów zboru w Jerozolimie (Dz 15. 19–20; Ga 2. 9).
Ponadto pamiętać też należy, że Jezus powiedział: Nie pozwalajcie się nazywać Rabbi, bo jeden tylko jest – Nauczyciel wasz, Chrystus, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie ojcem swoim; albowiem jeden jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Ani też nie pozwalajcie się nazywać przewodnikami, gdyż jeden jest przewodnik wasz, Chrystus (Mt 23. 8–10). Tak więc jest tylko jeden Nauczyciel i jeden Ojciec, „a ktokolwiek by chciał między wami być wielki, niech będzie sługą waszym” (Mt 20. 26). Tymi słowami Jezus rozstrzygnął spór apostołów o pierwszeństwo (por. Mt 20. 20–23; Mk 10. 35–40), co również podaje w wątpliwość słowa wypowiedziane jakoby przez Jezusa do Piotra (Mt 16. 18) oraz dyskredytuje Kościół hierarchiczny.
Co więc sądzić o ,,kluczach” Piotrowych?
Przywilej ,,kluczy” nie był zarezerwowany wyłącznie dla Piotra i nie oznaczał też władzy, jak tego chce Kościół rzymski. Wbrew twierdzeniom papiestwa, że dwa klucze dotyczą podwójnej władzy: duchowej i świeckiej, Nowy Testament uczy, że ,,klucze Królestwa Niebios” symbolizują poznanie i umiejętność przekazania prawdy Ewangelii. Takie klucze posiadali również uczeni w Piśmie, których Jezus zganił, mówiąc: Biada wam, zakonoznawcy, że pochwyciliście klucz poznania; sami nie weszliście, a tym, którzy chcieli wejść, zabroniliście (Łk 11. 52, por. Mt 23. 13). Tym bardziej więc przywilej ,,kluczy”, tj. prawo głoszenia Ewangelii, został przyznany nie tylko Piotrowi i apostołom, ale także wszystkim wyznawcom Chrystusa (por. Dz 1. 8; 1 Kor 2. 13; 1 P 2. 9).
Podobnie przedstawia się sprawa z przywilejem ,,związywania i rozwiązywania”. Również ten przywilej i zarazem obowiązek dotyczył wszystkich apostołów oraz zboru Chrystusowego (por. Mt 18. 15–18; Łk 17. 3–4; 2 Kor 2. 5–10). Przypisywanie więc Piotrowi szczególnej pozycji w Kościele,
uznawanie go za pierwszego papieża, ojca świętego, opokę albo głowę Kościoła – jest jednym wielkim nieporozumieniem!
Potwierdza to nawet jeden ze świętych i największych nauczycieli Kościoła katolickiego – św. Augustyn. Oto jego słowa: ,Gdy byłem kapłanem, napisałem książkę przeciwko listowi Donatusa. W tej książce na pewnym miejscu powiedziałem, że zbór zbudowany jest na Piotrze jako na opoce; takie tłumaczenie również wyśpiewuje wielu w pieśni błogosławionego Ambrożego, w odniesieniu do koguta: »Patrz, jak opoka topnieje, gdy po raz pierwszy kur zapieje«. Później bardzo często rozmyślałem nad słowami Chrystusa: «Tyś jest Piotr, a na tej opoce zbuduję kościół mój», i doszedłem do wniosku, że należy rozumieć, iż kościół zbudowany ma być na Tym, którego Piotr wyznał, mówiąc «Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego», jak również, że Piotr, nazwany od tej Opoki, przedstawia Kośció zbudowany na tej Opoce i otrzymujący klucze Królestwa Niebieskiego. Piotrowi nie powiedziano «Ty jesteś opoką», lecz «tyś jest Piotr». Chrystus był bowiem opoką, którą Szymon wyznał, tak jak cały Kościół Go wyznaje (św. Augustyn, ,,Retractions”, por. ,,O nauce chrześcijańskiej. Sprostowania”).
Cokolwiek by powiedział Kościół rzymskokatolicki o Piotrze jako opoce, głowie, kluczach, jedno jest pewne: nauka i roszczenia Kościoła nie tylko nie mają oparcia w Biblii, ale stoją w rażącej sprzeczności z jej przesłaniem. Doktryna głosząca uprzywilejowaną pozycję Piotra posłużyła nie tyle do otwarcia drzwi Królestwa Niebios,
ale do zdobycia i utrzymania ogromnej władzy.
Sprzyjało temu przeniesienie w 330 r. stolicy do Konstantynopola, bo od tej pory biskupi Rzymu stawali się na Zachodzie osobistościami najważniejszymi. Już wcześniej zresztą mieli poparcie cesarzy rzymskich z Konstantynem Wielkim na czele, a w roku 533 cesarz Justynian faktycznie uczynił biskupa Rzymu głową Kościoła rzymskokatolickiego. Później wystarczyło tylko pokrętnie zinterpretować i zafałszować odpowiednie teksty Nowego Testamentu...
Nie uznajemy więc papieża – biskupa Rzymu – za opokę i głowę społeczności chrześcijańskiej, ponieważ sam Bóg wszystko poddał pod nogi jego [Chrystusa], a jego samego ustanowił Głową Kościoła [zboru] (Ef 1. 22).
Tylko zarejestrowani Użytkownicy mogą komentować materiał [ Rejestracja | Login ]
Prawa autorskie. Jeżeli obecność któregoś z materiałów na tym
portalu narusza prawa autorskie, prosimy o kontakt.
Materiały, co do których prawa autorskie zostaną udowodnione,
będą, w razie wyrażenia takiego życzenia przez posiadacza praw,
natychmiast usunięte.
O UCoz: uCoz to świetny, znany i ceniony na całym świecie, mający
bardzo wysoki pagerank serwer. Daje możliwość korzystania
ze swoich usług w wielu językach. Polecamy! :)
