komentarz redakcyjny

Niech się święci, moi mili, patron wszystkich pedofili!

Hurraaa! Uwielbiany, ubóstwiany w dosłownym sensie tego słowa papież-polak (celowo małą literą - jest to jeden wyraz będący przykładem katolickiej nowomowy) został tzw. błogosławionym. Na fetę zjechała kupa luda z całego świata, w tym liczna reprezentacja polskiej dewoterii: podobno aż kilkadziesiąt tysięcy. Bo przecież jest się z czego cieszyć! Polski błogosławiony sprawi po kumotersku w niebiesiech, że wszytkie polskie problemy znikną, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Należy tylko mieć nadzieję, że Polska dzięki nowemu błogosławionemu nie stanie się drugą Japonią... Ale najważniejsze, że każdy moher, nie mając własnych sukcesów, będzie mógł zaleczyć kompleksy i - w swoim przekonaniu - pochwalić się przed światem, a przede wszystkim przed samym sobą: oto mój rodak, Polak, został nobilitowany, i to w przyspieszonym trybie! Małysz już nie pełni ważnej społecznie roli "dekompleksatora", więc dobrze, że odgrzali Wojtyłę. Tak to wygląda z moherowej perspektywy, choć sami zainteresowani najpewniej nie zdają sobie z tego sprawy.
Mohery moherami, ale dlaczego kraj przekształcono w jeden wielki odpustowy tandetny jarmark? I cóż na tych katolickich gusełkach robił prezydent podobno neutralnego światopoglądowo państwa, reprezentant całego społeczeństwa? Tzw wyniesienie na ołtarze jest wewnętrzną zabawą mafii facetów w sukniach i ich wyznawców. To przecież zwykłe towarzystwo wzajemnej adoracji. Jeszcze pamiętamy, jak JPII wepchnął na wyższy szczebel niebieskiej katolickiej hierarchii krwawego zbója Stepinaca. Teraz z kolei jego następca ozdabia aureolą tego samego Wojtyłę. I tak to się kręci. Ale dlaczegóż bierze w tym żałosnym przedstawieniu udział prezydent Polski? Argumentowanie, że hokus-pokusy odprawiane są nad ciałem rodaka, jest jakoś mało przekonujące. To była uroczystość katolicka, z mszą itp.itd. A Komorowski udał się tam oficjalnie. Jako prezydent. To z jego strony sygnał: jestem głową katolickego kraju... A przy okazji warto jeszcze dodać, że Wojtyła całym swoim pontyfikatem udowodnił, że z chwilą objęcia władzy nad katolicką sektą zapomniał o swojej polskości (nie mógł wszak postąpić inaczej) i wszystko, co czynił, służyło dobru Kościoła i tylko jemu.

Ekspresowa beatyfikacja Wojtyły jest moim zdaniem zagrywką ze strony Kościoła ryzykowną. Miała na celu umocnienie wielce w ostatnim czasie nadwątlonego autorytetu Watykanu. Jak bowiem uważa francuski historyk, znawca dziejów katolicyzmu Etienne Fouilloux, beatyfikacja papieży z zasady "służy umocnieniu samej instytucji i pokazaniu, że ludzie, którzy nią rządzą, są osobowościami wyjątkowymi". I trudno nie przyznać mu racji. Za JPII słabnący katolicyzm doświadczył z pozoru czegoś w rodzaju renesansu, dla przykładu liczba owieczek uległa powiększeniu, ale był to wzrost ilościowy, nie zaś jakościowy: w krajach wysoko uprzemysłowionych ludzie tłumnie występowali z Kościoła, wyznawców przybywało natomiast na trzecioświatowym froncie. I nic dziwnego: tanimi chwytami nie sposób pozyskać świadomych i światłych wyznawców. W każdym razie przywódcy kościelni doszli do wniosku, że warto Wojtyłę odkurzyć. Jednak pontyfikat Jana Pawła II był, mówiąc bardzo delikatnie, kontrowersyjny. Nie miejsce tu na dokładną analizę, wspomnę tylko tuszowanie skandali pedofilskich księży, zażyłe stosunki papieża z Pinochetem, "upieszczanie" Maciela, konserwatywne stanowisko w kwestiach społeczno-obyczajowych, takich jak przerywanie ciąży, antykoncepcja, kapłaństwo kobiet, celibat i rozwody oraz dławienie teologii wyzwolenia. I świat przyjął tę beatyfikację bez entuzjazmu, czego z resztą należało się spodziewć. Tak więc sądzę, że beatyfikacja JPII będzie dla Kościoła katolickiego kolejną kompromitacją i jednym z ostatnich gwoździ do jego trumny. Czego wam i sobie życzę.

Szary Wilk
maj 2011