3 X 2015, Polska, Watykan.Coming aut inkwizytora Ksiądz Krzysztof Charamsa, pracujący w Kongregacji
doktryny wiary (dawniej Inkwizycja) wyznał publicznie, że jest gejem. Obwinił też Kściół kat. o homofobię. Więcej...
Sierpień 2015. Polska Coraz mniej księżyDobra nowina: Systematycznie zmniejsza się w Polsce liczba nowych księży,
każdego roku średnio o 9 procent.
Włochy są wstrząśnięte. Kilkaset głuchoniemych dzieci (już dziś wiadomo, że nie mniej niż 300) było gwałconych (nawet przy ołtarzu i w konfesjonale) przez księży kościelnego instytutu w Weronie. Proceder trwał ponad 30 lat, więc zboczeńcy w sutannach stale mieli dopływ „świeżej krwi”.
To z całą pewnością największy pedofilski skandal w dziejach włoskiego Kościoła, a być może (skala zjawiska nie jest jeszcze znana) w Europie. Polskie media zamieściły na ten temat niewielkie omówienia, więc – dbając o to, by Czytelnicy „FiM” byli należycie poinformowani – przetłumaczyliśmy artykuły z „La Stampa” oraz L’espresso”, gazet, które ten haniebny proceder wspólnie ujawniły. Oto sumaryczne streszczenie tych publikacji.
Jesteśmy ofiarami pedofilii kapłanów. Setki głuchoniemych dzieci było gwałconych i szykanowanych w szkole w Weronie. To trwało od połowy lat pięćdziesiątych do połowy osiemdziesiątych. Po latach męki wychowankowie placówki (dziś już osoby dorosłe lub nawet starsze) znaleźli siłę, aby opowiedzieć o tamtych okropnościach. Tym bardziej że wielu księży i ich prześladowców nadal czynnie uczestniczy w życiu religijnym. Ta szkoła, a raczej instytut, była symbolem miłości i miłosierdzia Kościoła katolickiego. Specjalistyczna placówka miała zapewnić upośledzonym wychowankom lepszą przyszłość. Wyciszyć je, otoczyć opieką, wyedukować i przygotować do normalnego egzystowania w życiu i na rynku pracy. W Pravolo Antonio di Verona przebywały głuchonieme dzieci z biednych rodzin całych północnych Włoch. Instytut przedstawiany był w całej Europie, ba, na świecie, jako modelowe rozwiązanie problemów osób niepełnosprawnych. Jak się okazuje, bardziej przypominał jednak nieludzkie więzienie, w którym stale dochodziło do straszliwych, niemieszczących się w głowie incydentów. Dlaczego dawni wychowankowie dopiero dziś zdecydowali się mówić? Stało się to po słowach papieża Ratzingera (w Sydney), który zachęcił do ujawniania tych przestępstw. Wcześniej – twierdzą – nie było to możliwe. Na razie oskarżenia na piśmie złożyło blisko 70 osób. Kolejne zapowiadają, że uczynią to samo. Niestety, nie ma to już dziś większego znaczenia, bowiem z punktu widzenia prawnego, haniebne przestępstwa uległy przedawnieniu. Powstał natomiast pomysł, aby zrealizować o trwającej trzydzieści lat makabrze film fabularny.
Najstraszniejsze i zupełnie niezrozumiałe dla byłych uczniów szkoły (została zlikwidowana w 1984 roku) jest jednak to, że wielu prześladujących ich seksualnie księży – pomimo sędziwego wieku – nadal pełni posługę kapłańską. Ich głuchonieme ofiary były gwałcone w najohydniejszy sposób, a z powodu swojego kalectwa nie mogły i nie miały komu się poskarżyć. Jeden z listów gwałconego niegdyś chłopca – skierowany do redakcji „L’espresso” – pochodzi z 20 listopada 2008 roku. Czytamy w nim m.in.: Działo się to najczęściej w weekendy. Do pokoju, który pełnił rolę szkolnego konfesjonału, księża zapraszali kolejno wybrane dziewczynki i nas, chłopców. Drzwi zawsze zamykano wówczas od środka. Wtedy się zaczynało. Inni opowiadają, że do inicjowanych przez kapłanów wspólnych, wieloosobowych orgii dochodziło w łazienkach. Kto odmawiał, był torturowany. Wspólne oświadczenie trzech byłych wychowanków instytutu w Weronie: Często kazano się nam masturbować z trzema księżmi. Pod prysznicem. Wzajemnie. Bruno – dziś pięćdziesięciolatek – opowiada, jak zmuszano go, gdy miał 14 lat, do udziału w kilkunastoosobowych orgiach. To trwało do czasu, gdy ukończył 18 lat. Ofiary pedofilii wymieniają nazwiska swoich prześladowców, a są to często osoby bardzo w Kościele włoskim znane. Dawny przełożony instytutu Pravolo Antonio di Verona, według relacji poszkodowanych, kilka lat temu (gdy hańba Instytutu zaczęła być tajemnicą poliszynela), na kolanach (dosłownie) przepraszał byłych podopiecznych placówki za to, co je spotkało. Teraz, indagowany przez „L’espresso” i „La Stampa”, odparł, że coś słyszał, ale nic pewnego nie może sobie przypomnieć.
***
Tyle włoska prasa. A my pytamy: jakim trzeba być człowiekiem – i czy jeszcze człowiekiem – by za cel zboczonych, obrzydliwych praktyk wybrać sobie te dzieci, które z racji swojego kalectwa nie są w stanie zaprotestować, poskarżyć się, wykrzyczeć ból, uciec? W jakim stopniu sutanna demoralizuje i daje błogie poczucie bezkarności. Na te pytania, jak się zdaje, nie uzyskamy odpowiedzi ani od kościelnej hierarchii, ani od bezsilnego i często zastraszonego wymiaru sprawiedliwości. Ale musimy je stawiać i tropić zwyrodnialców. We Włoszech, w USA, w Irlandii, Australii, Polsce. W setkach innych – jeszcze nieujawnionych miejscach. Bo to, co czasem, bardzo rzadko, wychodzi na światło dzienne, to sam czubeczek góry lodowej. Wielkiej góry!
Tylko zarejestrowani Użytkownicy mogą komentować materiał [ Rejestracja | Login ]
Prawa autorskie. Jeżeli obecność któregoś z materiałów na tym
portalu narusza prawa autorskie, prosimy o kontakt.
Materiały, co do których prawa autorskie zostaną udowodnione,
będą, w razie wyrażenia takiego życzenia przez posiadacza praw,
natychmiast usunięte.
O UCoz: uCoz to świetny, znany i ceniony na całym świecie, mający
bardzo wysoki pagerank serwer. Daje możliwość korzystania
ze swoich usług w wielu językach. Polecamy! :)
