3 X 2015, Polska, Watykan.Coming aut inkwizytora Ksiądz Krzysztof Charamsa, pracujący w Kongregacji
doktryny wiary (dawniej Inkwizycja) wyznał publicznie, że jest gejem. Obwinił też Kściół kat. o homofobię. Więcej...
Sierpień 2015. Polska Coraz mniej księżyDobra nowina: Systematycznie zmniejsza się w Polsce liczba nowych księży,
każdego roku średnio o 9 procent.
Odbrązowienie pontyfikatu który w wolnym świecie wcale nie jest przedstawiany w tak jasnych barwach.
Karol Wojtyła został 16 października 1978 roku kolejnym – dwieście sześćdziesiątym drugim – papieżem, ale pierwszym „z dalekiego kraju”. Jego pontyfikat został opisany na klęczkach przez polskich hagiografów. Czy kiedyś doczeka się prawdziwej oceny? Z pewnością tak, ale nie tej pisanej przez sługusów Kościoła. Słynny szwajcarski teolog Hans Küng (autor setek artykułów i 58 książek. W Polsce ukazały się: „Bóg a cierpienie”, „Życie wieczne?”, „Credo”, „Nieomylny?”) ocenia pontyfikat Jana Pawła II jako katastrofę dla Kościoła katolickiego. Uważa, że Karol Wojtyła nie był największym, lecz z pewnością najbardziej kontrowersyjnym papieżem XX wieku, że prowadził Kościół w sposób coraz bardziej konserwatywny i doprowadził do poważnego kryzysu: „Wbrew intencjom II soboru watykańskiego, odrestaurowany został – poprzez zręczną politykę personalną i takież nauczanie – średniowieczny rzymski system (podkr. AR). Biskupi są zglajszachtowani, duszpasterze przeciążeni, teologom nałożono kaganiec, świeckim działaczom nie przysługują żadne prawa, kobiety są dyskryminowane, a narodowe synody i postulaty wiernych – ignorowane.
Do tego dochodzą skandale seksualne, zakazy dyskusji, prowadzenie na
pasku w zakresie liturgii, zakaz wygłaszania kazań przez teologów
świeckich. Ten wybitny teolog oskarża rów- nież Jana Pawła II o to, że
propagując opartą na przymusowym celibacie koncepcję kapłaństwa, ponosi
największą odpowiedzial- ność za katastrofalny brak księży i załamanie
się posługi duszpa- sterskiej w wielu krajach. Twierdzi, i
słusznie, że jeśli ktoś z powodu sprawowania urzędu kapłana zmuszony
jest do prowa- dzenia życia bez kobiety i dzieci, to tym samym wzrasta
prawdopodobieństwo, że nie powie- dzie się zdrowa integracja jego
seksualności w
porządku życia, a
nawet może to
prowadzić do pedofilii. Liczne przykłady wskazują dobitnie, że wśród ducho- wieństwa jest duży odsetek pedofilów.
Cóż jeszcze pisze Küng? Potwierdza bliskie związki JPII z Opus Dei: Karol Wojtyła, już jako krakowski biskup, darzył swoim zaufaniem tajny związek Opus Dei – wpływowy i bogaty, ale niedemokratyczny i skompromitowany w przeszłości powiązaniami z faszystowskimi reżimami. Związkowi temu – aktywnemu zwłaszcza w sferze finansów, w polityce i publicystyce – papież nadał szczególny status prawny, wyjmując go spod kontroli biskupów.
Na zakończenie swojej wypowiedzi zamieszczonej w „Der Spiegel” (28.03.2005) Hans Küng pisze, że gdyby następny papież chciał kontynuować politykę pontyfikatu Jana Pawła II, doprowadziłby Kościół z jego kryzysem strukturalnym do sytuacji bez wyjścia. Jedynym na to remedium jest taki papież, który zdecyduje się na zmianę kursu i da Kościołowi odwagę dążenia do przełomu.
Niewielu sądzi, aby Benedykt XVI zmienił kurs i dokonał przełomu. Drepcze ścieżką wydeptaną przez Wojtyłę i już popełnia te same błędy, co jego poprzednik. Niestety, Kościół znajduje się nadal w stanie kryzysu i nic nie wskazuje, żeby z niego kiedykolwiek wyszedł.
Inny wybitny historyk Kościoła, Karlheinz Deschner, atakuje Karola Wojtyłę jako nieprzyjaciela danej przecież przez Najwyższego „żądzy cielesnej”. I rzeczywiście – Polski papież wiele mówił w swych wystąpieniach o „grzechu rozpusty” czy „kulturze śmierci”, które, jego zdaniem, niosą „poniżenie godności człowieka,a ich skutki są dla społeczeństwa nieobliczalne”. Twierdził, że należy zapanować nad pożądaniem, powstrzymując się „od nieczystości i od tego, co do niej prowadzi”. Życie pod jarzmem grzechu, w strachu przed wiecznymi mękami, jest niezmiennie najskuteczniejszym instrumentem panowania Kościoła. Tenże autor określa boje papieża o zakazanie środków antykoncepcyjnych – jakoby „niezgodnych z nakazem Boga” – wielce wymownie: „Jan Paweł II albo aborcja jako pierwszy stopień wojny domowej”. I rzeczywiście, przecież to właśnie papież Polak nie zawahał się powiedzieć, że „powszechne rozprzestrzenienie sztucznych metod zapobiegania ciąży prowadzi do aborcji”. Deschner wykpił obłudne boje Kościoła o tzw. poszanowanie życia ludzkiego: Mówią to reprezentanci instytucji, która więcej, dłużej i okropniej niż jakakolwiek inna na świecie gardziła ludzkim życiem, która wymyśliła getta, torturowała, mordowała, paliła, dławiła, rąbała, rzucała psom na pożarcie, przybijała do krzyża.... Magdalene Bussman, katolicka teolog i historyk Kościoła, napisała w liście otwartym do papieża: „Dopóki w Rzymie gromadzą się starcy żyjący w celibacie, chcąc w autorytatywny sposób orzekać o sensie i praktyce małżeństwa, seksualizmu, rodziny, partnerstwa, nie dopuszczając do głosu lub współdecydo- wania bezpośrednio zainteresowanych, dopóty to mówienie pozostanie niewiarygodne”.
Na zachodzie Europy krytyka polskiego papieża była bardzo ostra, niekiedy przekraczająca granice. Andre Poincare napisał: Ponoć w młodości Karol Wojtyła powiedział: »Nie zamierzam zostać księdzem! « Ja osobiście żałuję, że nim został. Kościół uniknąłby wieloletniego kryzysu spowodowanego pontyfikatem wstecznego polskiego papieża.
Jeszcze dalej idzie publicysta Enrique F. Molinaro, który 5 kwietnia 2005 r. w czasopiśmie „El Universal”, swój krytyczny artykuł o katolickim spustoszeniu, jakiego dokonał pontyfikat Karola Wojtyły, zatytułował: „Wojtyła – wysłannik zniszczenia!”. W przeglądzie prasy światowej możemy przeczytać o Kościele i jego funkcjonariuszach, że do urzędów kapłańskich dochodzą ludzie, którzy mają problemy ze swoją psychiką i z seksualnością. Ktoś, kto nie boi się przedstawiać własnych poglądów, nie ma szans. Mówi się o koniecznej rewizji poglądów na aborcję, rozwody, środki antykoncepcyjne itd., itp. Proponuje się, zupełnie serio, wybór papieży tylko na pięcioletnie kadencje. Wtedy Kościół przybrałby inny kształt. Wszyscy są zgodni co do tego, że takie zmiany muszą nadejść, bowiem obecna sytuacja jest nie do utrzymania (Philip Gessler, TAZ, 2005). Za to wszystko obwiniany jest Jan Paweł II.
A jak pisano o papieżu w Polsce – wiemy dobrze. Na kolanach. Podaję dwa cytaty największych „autorytetów moralnych”. Adam Michnik bredzi o tym, jak bardzo się zmienił na lepsze pod wpływem papieskich nauk, i pisze (może zgryźliwie?) o Karolu Wojtyle: Polska dostała króla, o jakim śniła!. Tygodnik izraelski „Haretz” komentuje (zgryźliwie!) jego wypowiedź: Michnik nie został odmieniony na lepsze przez papieża, czemu dał dowód, donosząc do władz na kolegę Żyda, producenta filmowego Lwa Rywina. Lech Wałęsa porównuje papieża do słońca: Tak sobie myślę, że przecież jest słońce, bez którego nie byłoby życia i podobnie traktuję naszego drogiego Jana Pawła II. Jest faktem, bez którego nie wyobrażam sobie świata, ale nigdy się nad tym wszystkim nie zastanawiałem. Lechu, a więc – zanim klepniesz – zastanów się!
Długo by cytować te panegiryczne wypowiedzi świadczące o kulcie jednostki rodem z połowy ubiegłego wieku, ale po co?
Tylko zarejestrowani Użytkownicy mogą komentować materiał [ Rejestracja | Login ]
Prawa autorskie. Jeżeli obecność któregoś z materiałów na tym
portalu narusza prawa autorskie, prosimy o kontakt.
Materiały, co do których prawa autorskie zostaną udowodnione,
będą, w razie wyrażenia takiego życzenia przez posiadacza praw,
natychmiast usunięte.
O UCoz: uCoz to świetny, znany i ceniony na całym świecie, mający
bardzo wysoki pagerank serwer. Daje możliwość korzystania
ze swoich usług w wielu językach. Polecamy! :)
