Becikowe dla Rydzyka
"Łapcie złodzieja" grzmi Rydzyk w Radiu Maryja, wskazując wciąż nowych grabieżców narodowego majątku. Ani razu nie wspomina o sobie.
Przy ul. Żeglarskiej 7 w sercu toruńskiej Starówki stoi wybudowana 500 lat temu kamienica. W XVI w. był tam odwach straży miejskiej, ostatnio biblioteka. O minionej świetności świadczy strop belkowy, kręcona drewniana klatka schodowa, ścienna szafa barokowa oraz gotyckie polichromie. Budynek należał do samorządu, który postanowił go sprzedać, gdyż nie miał pieniędzy na kosztowny remont. Zgłosiła się spółka Spes, wydawca "Naszego Dziennika", jedynej ogólnopolskiej gazety katolickiej. Od początku spółka jest własnością parafianki spod Mrągowa, która jako Ewa Sołowiej współpracowała z Radiem Maryja. ![]() 
Niektórzy sądzą, iż Rydzyk nie jest właścicielem tylko dlatego, że jako zakonnik może posiadać jedynie odzienie, które nosi na grzbiecie. Ewa Sołowiej wyszła za mąż za najstarszego syna posłanki Haliny Nowiny-Konopki i jako Ewa Nowina-Konopka przewodzi gazecie. Związek pobłogosławił ojciec Rydzyk. Spółka Spes kamienicę kupiła za połowę oszacowanej wartości, czyli 771 tys. zł. Miastu się opłacało, gdyż zadeklarowała szybko przywrócić obiekt do dawnej świetności. Remont miał się rozpocząć w 2 lata po podpisaniu aktu notarialnego, zaś ukończyć w 6. Niedotrzymanie jednego z tych warunków skutkowało karą finansową w wysokości 385 tys. zł. Po dwóch latach, zamiast remontować, spółka kamienicę sprzedała. Rzecz jasna w takim stanie technicznym, w jakim go kupiła. Toruń nie kiwnął palcem, choć miał prawo do blisko 400 tys. zł. Trzeba trafu, szczęśliwym nabywcą budynku okazała się Fundacja Nasza Przyszłość z siedzibą w Szczecinku. Również związana z Rydzykiem, który jest tu prezesem zarządu i któremu fundacja drukuje m.in. Kalendarz Rodziny Radia Maryja. Na co dzień fundacja zajmuje się wydawaniem i sprzedażą książek, a także prowadzeniem gimnazjum i liceum. O rozpoczęcie remontu kamienicy w Toruniu próbował upominać się ówczesny konserwator zabytków, ale fundacja nie odbierała korespondencji. Po dwóch latach fundacja sprzedała obiekt przy Żeglarskiej 7. Szczęśliwym nabywcą jest diecezja toruńska, która zamierza urządzić tu Muzeum Diecezjalne. Muzeum jest niesłychanie potrzebne, wszak diecezja ma już 18 lat. Została ustanowiona w 1992 r. dekretem J. P.2 z byłej diecezji chełmińskiej i jednego dekanatu gnieźnieńskiego. Kuria rozpoczęła remont. Jest kilka śmieszności. Najważniejsza taka, że
sukienkowi czerpią pełnymi garściami z pieniędzy samorządu.
Tego samego, który kamienicę sprzedał, żeby uniknąć kosztów remontu. Czarni dwukrotnie sięgnęli wprost do miejskiej kasy. Jak poinformowała "Gazeta Pomorska", raz wzięli kilkaset, raz kilkadziesiąt tysięcy złotych. Teraz za pośrednictwem samorządu, dzięki projektowi "Toruńska Starówka - ochrona i konserwacja dziedzictwa kulturowego UNESCO" dostaną 1890 mln zł z UE. A miasto nie zamierza upominać się o karę z tytułu niedotrzymania terminów, choć przyznaje, że ma do tego podstawy i w stosunku do zwykłych przedsiębiorców tolerancyjne nie jest. Plotka głosi, że prezydent Torunia Michał Zaleski raz w tygodniu je z bepe Andrzejem Suskim śniadanie, żeby uzgodnić szczegóły rządzenia miastem. Zaleskiego można obejrzeć na rocznicach Radia Maryja, podczas których bez zażenowania brata się z elitą PiS. Zaleski był kiedyś radnym SLD i w miejskich wyborach prezydenckich zebrał głosy lewicowego elektoratu. Sprawa kamienicy przy Żeglarskiej 7 ujrzała światło dzienne dzięki radnemu Jarosławowi Najbergowi. - To niedorzeczne, że za niewielkie pieniądze sprzedaliśmy coś, co sami teraz remontujemy. Oraz nie egzekwujemy wynikającej z umowy kary finansowej - mówi. Kilka dni temu zawiadomił prokuraturę o możliwości popełnienia przez władze Torunia przestępstwa niegospodarności i niedopełnienia obowiązków (art. 296 § 1 kodeksu karnego). Choć prawnicy twierdzą, że byt przestępstwa jest niepodważalny, nie wątpię, że prokuratura potrafi zgrabnie uzasadnić odmowę wszczęcia śledztwa. W 2007 r. tygodnik "Wprost" wyliczył, że gdyby zakonnik Rydzyk nie złożył ślubu ubóstwa, znalazłby się w pierwszej setce najbogatszych Polaków. Dobra doczesne, które posiada, oszacowano na 294 mln zł, co dawało Rydzykowi 87. miejsce na liście. Tylko Radio Maryja jest warte 240 mln zł. Dziś do imperium Rydzyka doszła Wyższa Szkoła Kultury Medialnej, TV Trwam, telefonia komórkowa, woda mineralna, geotermia, a ostatnio również studenckie internetowe radio SIM. Mówi się o luksusowym domu spokojnej starości oraz nowym kościele, w którym znajdzie się replika prywatnej kaplicy J. P.2 z Watykanu. Atrakcje ściągną do Torunia pielgrzymów ze świata, a żeby zostali nieco dłużej, Rydzyk planuje wybudować zespół kąpielisk pod szkłem - każde z wodą o innym składzie chemicznym. Baseny zostaną połączone z tropikalną zielenią ogrodów botanicznych.
Bożena Dunat NIE 27/2010
Ksiądz dyrektor stara się przekonać wszystkich, że jego imperium funkcjonuje na zasadach "co łaska" i "Bóg zapłać". W istocie pieniądze krążą między zakonem, fundacjami przy zakonie a prywatnym biznesem. Ich źródła to oprócz sowitych darów polonusów m. in. świadectwa udziałowe, zebrane od 2,4 miIiona radiosłuchaczy czy pieniądze pozyskane na ratowanie Stoczni Gdańskiej. "TyIe razy krzyżowano nadzieję. Żadna złotówka nie zostanie zmarnowana na ekspertów, papier czy ołówki" - grzmiało Radio Maryła. Ludzie przysyłaIi datki, z których Rydzyk nigdy się nie rozliczył. To niejedyne przypadki, gdy złamał prawo. Np. w 1994 r. z mieszkania działaczki Radia Maryja z Bydgoszczy zginęło 200 tys. marek niemieckich, których Rydzyk nie miał prawa mieć, a które zamierzał bezprawnie wywieźć za granicę. Bez cła sprowadzał luksusowe samochody jako przedmioty niezbędne do prowadzenia działalności zakonnej. W 2002 r. za 2 mln zł kupił zadłużenie dwóch osób prywatnych, w tym redemptorysty Jana KróIa. Zakulisowe spekulacje akcjami spółki giełdowej, niezgodne z zakonnym statutem, zaowocowały oszustwem podatkowym na wielką skalę.
Nie wszystkie przedsięwzięcia Rydzyka przynosiły owoce. Np. padł "Ilustrowany Kurier Polski" kupiony przez Rydzyka za gotówkę, którą ojciec Król przywiózł na miejsce transakcji w pudełkach po butach. Nominalnym właścicieIem pisma był inny redemptorysta. "Nie mogę dokonać przeIewu, bo urzędniczki chciałyby wiedzieć, skąd mam te marności" - miał tłumaczyć Rydzyk zdumionym kontrahentom.
B. D. |
